Inbewaringstelling (ibs)

Inbewaringstelling (ibs) is een spoedmaatregel voor een gedwongen opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Een ibs is alleen mogelijk in een noodsituatie: als mensen vinden dat iemand een gevaar is voor zichzelf of voor anderen, veroorzaakt door een ‘stoornis van de geestelijke vermogens’. Het gevaar is zo onmiddellijk dreigend dat de procedure voor een rechterlijke machtiging niet kan worden afgewacht.

In de meeste gevallen is het de (onafhankelijk) psychiater die de ibs aanvraagt. De burgemeester beslist of hij de ibs afgeeft. Hij bekijkt daarvoor de geneeskundige verklaring die de arts heeft opgesteld over de cliënt. Als de burgemeester een gedwongen opname noodzakelijk vindt, wordt de cliënt binnen 24 uur opgenomen in een instelling met bopz-aanmerking. De rechter beoordeelt binnen drie werkdagen of de cliënt langere tijd in de instelling moet blijven. Als de ibs wordt bekrachtigd, is hij die weken geldig.

Ook tijdens een vrijwillige opname kan er een inbewaringstelling worden aangevraagd, bijvoorbeeld als een cliënt weg wil uit de instelling terwijl de behandelaar dat niet verantwoord vindt. Een ibs stopt als de rechter hem niet verlengt of als de ibs verloopt. De geneesheer-directeur van het ziekenhuis kan de ibs ook eerder stoppen, als hij vindt dat er geen gevaar meer is.